من فرید دهقانی، معلم هنر، علاقمند به فلسفه

گاهی همه‌چی وقتی خراب می‌شه که زیادی انتظار داریم — از بقیه، از خودمون، از زندگی. فکر می‌کنیم باید همه‌چیز طبق برنامه پیش بره، بقیه همیشه منصف باشن و نتیجه‌ی زحمتمون همون‌طور که می‌خوایم دربیاد. اما دنیا معمولاً گوشش بدهکار نیست.

این‌جا همون جاییه که یه ایده‌ی قدیمی ولی کاربردی به دادمون می‌رسه: اگه یاد بگیریم انتظاراتمون رو کم کنیم، آرامشمون بیشتر می‌شه. نه به معنی بی‌خیالی، بلکه به این معنا که بدونیم خیلی چیزها دست ما نیست.

یه فیلسوف رومی به اسم سنکا سال‌ها پیش درباره‌ی همین موضوع حرف زده بود؛ اون و بقیه‌ی رواقی‌ها باور داشتن آرامش واقعی وقتی پیدا می‌شه که کنترل‌ناپذیرها رو رها کنیم.